Rozdział 12.

   Obudziłam się. Spojrzałam za okno. Była dość dobra pogoda. Wstałam i się ubrałam. Zeszłam na dół do kuchni.

   Właśnie kończyłam jeść śniadanie, gdy do kuchni wszedł tata.

-Cześć.- powiedział.

-Hey.- uśmiechnęłam się.

   Ojciec zaczął robić kanapki.

-Gdzie się wybierasz?- zapytałam.

-Do pracy.- odpowiedział smutny ojciec.

-Przecież miałeś nie iść.- zauważyłam. Z tego co wiedziałam mój tata miał mieć dzisiaj wolne.

-Wiem, że miałem nie iść, ale dzisiaj wypadło jakieś ważne zebranie i muszę koniecznie na nim być.

-Szkoda.- zesmutniałam.

-Ja też nie jestem zadowolony. Miałem nadzieję, że ten dzień spędzimy razem. Już dawno nigdzie nie jeździliśmy.- dobrze pamiętam, że jak byłam mała jeździłam zawsze z tatą na lody, albo na zakupy. Mama  nie przyłożyła ręki do mojego wychowania. Ona umie tylko krzyczeć. To ojciec mnie wychował, a Elle wychowała mama. El zawsze była jej ulubienicą. Troszkę mam to za złe mojej siostrze, ale ona nie jest temu winna.

-Trudno, pojedziemy innym razem.- wstałam od stołu, pocałowałam tatę w policzek i poszłam do swojego pokoju.

   Akurat dzwoniła moja komórka. Odebrałam.

-Cześć.- powiedział Mat. Już wiedziałam, kto dzwoni.

-Hey.- uśmiechnęłam się na sam jego głos.

-Co dziś porabiasz?- zapytał.

-Szczerze, to nic.- zaśmiałam się.

-Może wpadniesz do mnie.- zaproponował Matthew.

-W sumie, czemu nie.

-Będę czekać.

-A ja już do ciebie lecę.- zaczęłam się śmiać i rozłączyłam się.

   Zeszłam na dół do salonu. Tata musiał już wyjść do pracy, ponieważ nigdzie go nie było. Mama już wstała, ponieważ oglądała telewizję w salonie.

-Kiedy będziesz?- zapytała moja rodzicielka.

-Nie wiem, może gdzieś pod wieczór.- odpowiedziałam.

-Ok.

-A dlaczego pytasz?- zapytałam.

-Nie ważne.- odpowiedziała szybko mama.  

   Wyszłam z domu i jak najprędzej poszłam do  Mat’a. Nie mogłam się doczekać spotkania z nim. Kurde, ja chyba naprawdę go kocham. Muszę mu to powiedzieć, ale nie teraz.

   Już po chwili byłam pod drzwiami jego domu. Weszłam nie pukając.

-Cześć!- krzyknęłam i weszłam do salonu.

-Hej.- powiedział Matthew podchodząc do mnie i mnie przytulając.

-Co tam u ciebie?- zapytałam i usiadłam na sofę.

 -Ok. A u ciebie?

-Też wszystko dobrze.- zaśmiałam się.

-Co będziemy robić?- zapytała Mat.

-Sama nie wiem. Jakby co, to cały dzień mam wolny.

-A noc też?- zapytał mój przyjaciel śmiesznie ruszając brwiami.

-Zboczuchu ty!- krzyknęłam i rzuciłam w niego poduszką.

-Oj, dostaniesz.- powiedział i zaczął mnie gonić. Jednak ja byłam szybsza i uciekłam mu do kuchni.

-Coś nie udało ci się mnie złapać.-wyciągnęłam język w jego stronę.

-Jeszcze tego pożałujesz.- zagroził mi.

-Zobaczymy.- zaśmiałam się. Oboje usiedliśmy z powrotem na sofie.

-Co robimy?- zapytał ponownie Mat.

-Nie wiem.- przyznałam po raz kolejny. Szykuje się nudny dzień, ale co poradzić?

-Może pójdziemy na miasto?- zaproponował Matthew.

-Ok. Tylko skoczę do domu jeszcze po portfel.

-Dobrze. Będę czekać.- zaśmiał się mój przyjaciel.

-Jasne.- rzuciłam i wyszłam z domu.

   Całą drogę przebiegłam może w niecałe 5 minut. Znalazłam się pod drzwiami własnego domu. Otworzyłam drzwi. Weszłam do holu i zauważyłam, że na podłodze znajduję się buty, jakich jeszcze nie widziałam. Na pewno tata takich nie miał. Weszłam w głąb domu. Zatrzymałam się w salonie. Z pokoju rodziców usłyszałam jakieś jęki. Drzwi były uchylone, więc zajrzałam. Moje mama leżała na łóżku goła , a nad nią był jakiś facet, także goły. Nie był to zbyt ładny widok.  Otworzyłam drzwi do szeroka.

-Vanessa?- zapytała mama i przykryła się kołdrą.

-Dziwka!- krzyknęłam. Moja mama zdradzała tatę z jakimś mężczyzną.

-Ness, to nie tak.- próbowała się wytłumaczyć, ale jak najprędzej wyszłam z domu.

   Nie wiedziałam, co mam ze sobą zrobić. Płakałam. Byłam przygnębiona. Jak mama mogła zrobić mi takie coś, a co ważniejsze, jak mogła zrobić takie coś tacie?

   Jak najszybciej pobiegłam do domu Mat’a. Weszłam bez pukania i zatrzymałam się dopiero w salonie.

-Ness, co się stało?- zapytał Matthew widzą, że płaczę.

-Mat.- powiedziałam i wpadłam w jego objęcia.

-Co się stało?- zapytał ponownie. Usiedliśmy na sofę. Zaczęłam opowiadać o tym co zobaczyłam.- No już.- mój przyjaciel pogłaskał mnie po plecach.- Pomogę ci. Wszystko będzie dobrze. Nie masz się czym martwić.- mówił, a ja sobie coś uświadomiłam. Mat naprawdę się troszczył o mnie. Musiał naprawdę mnie kochać.

-Kocham cię.- powiedziałam. Matthew popatrzył na mnie z niedowierzaniem.

-Naprawdę?- zapytał.

-Tak. Kocham cię.- powtórzyłam.

-Ja ciebie też.- powiedział mój przyjaciel i mnie pocałował. Był to inny pocałunek niż zawsze. Był on przepełniony miłością.

-Nie!- usłyszeliśmy krzyk. Od razu się od siebie oderwaliśmy.

-Co się stało?- zapytałam. Na środku salonu stał Tom i patrzył na nas.

-Same zakochane pary wokół mnie.- poskarżył się. Usiadł po środku nas.

-O co chodzi?- zapytałam.

-Wszędzie są jacyś zakochani ludzie.

-A co, zakochałeś się?- tym razem pytanie zadał Mat.

-Tak.- odpowiedział smutny Thomas.

-W kim?

-A dochowacie tajemnicy?- zapytał Tom.

-No jasne.- odpowiedzieliśmy na równo z Matthew’em.

-Zakochałem się w Jasminie.

-Co?- nie wierzyłam w to, co usłyszałam.

-Kocham Jasminę! To takie trudne do zrozumienia!- krzyknął Thomas.

-Spokojnie.- doradziłam.

-Najgorsze jest to, że nie wiem, czy ona mnie chce.- poskarżył się mój przyjaciel.

-Wszystko będzie dobrze.- pocieszyłam go, chociaż w to nie wierzyłam. Jak można kochać Jas?

-Oby.- odpowiedział.

_________________________________________

Co myślicie o tym rozdziale?

Ale namieszałam.

Ale co mi tam :)

Kocham Was. Do następnego.