Rozdział 13.

-I co teraz zrobimy?- zapytałam Mat’a.  Dalej siedzieliśmy wtuleni w siebie na sofie. Tom poszedł do swojego pokoju. Był cały przygnębiony tą sytuacją z Jas.

-Nie wiem.- przyznał mój przyjaciel.

-Muszę powiedzieć o tym wszystkim ojcu.

-No raczej tak.- przyznał mi rację Mat.

-Jesteś wspaniałym przyjacielem.- powiedziałam.

-Tylko przyjacielem?- zapytał Matthew.

-Jeszcze nie zapytałeś mnie, czy chcę być twoją dziewczyną. Więc myślę sobie, że jesteśmy przyjaciółmi.- zaśmiałam się.

-No tak, mój błąd.- dołączył do mnie Mat.

-A więc…?- zapytałam.

-Co?

-Słucham.-powiedziałam i się zaśmiałam.

-Vanesso, czy nie chciałabyś zostać moją dziewczyną?- zapytał Matthew.

-Nie.- odpowiedziałam.

-Ale..?- Mat był cały skołowany. Nie wiedział, że robię sobie z niego żarty. Nabrał się jak małe dziecko.

-No jasne że tak.- zaczęłam się śmiać i go pocałowałam.

-Kocham cię moja dziewczyno.- powiedział już mój chłopak przerywając pocałunek.

-Ja też cię kocham, mój chłopaku.- zaśmiałam się.

-Dobra, dosyć tych czułości. Trzeba obmyślić plan.- przerwał wszystko Mat.

-Jaki plan?- nie wiedziałam o co mu chodzi.

-Co dalej robimy w sprawie twojej matki.- wytłumaczył mój chłopak.

-Na pewno powiem o tym tacie i mojej siostrze. To jest najważniejsze.

-No tak.- przyznał Mat.

-Może  ja zadzwonię do taty, czy jest w domu. Wiesz, nie chciałabym mówić mu tego przez telefon. A chciałabym, żeby mama była przy tej rozmowie. Chcę wiedzieć, jak się wytłumaczy.

-Masz rację.

-To dzwonię.- wyciągnęłam telefon z kieszeni i wybrałam numer ojca.

-Halo?- odebrał po trzecim sygnale.

-Jesteś w domu?- zapytałam.

-Właśnie tam jadę.

-Ok, to poczekaj na mnie.- zarządziłam.

-O co chodzi?- zapytał skołowany tata.

-Po prostu poczekaj na mnie pod drzwiami domu. Muszę ci coś ważnego powiedzieć.

-No dobrze.- rozłączyłam się.

-I co?- zapytał Mat.

-Będzie na mnie czekał. Ja muszę już iść.- powiedziałam.- Może poszedłbyś ze mną? Dotrzymasz mi towarzystwa.

-No dobrze. Skoro tego chcesz.

-Jasne, że chcę.- wstaliśmy ze sofy.

-Tom, będziemy za niedługo!- krzyknął Mat do swojego przyjaciela.

-Ok!.- odpowiedział Thomas.

   Wyszliśmy z domu, spletliśmy nasze dłonie razem, jak zakochana w sobie para nastolatków i ruszyliśmy w stronę mojego domu.

-Mam pewne obawy.- przyznałam.

-Jakie?- zapytał mój chłopak.

-Boję się, że mama wszystkiego się wyprze i tata mi nie uwierzy.

-Nie masz się czy martwić. Ja potwierdzę twoją wersję.- uśmiechnął się do mnie.

-Dzięki.- podziękowałam i wtuliłam się w Mat’a.

-Nie ma za co.- zaśmiał się.

   Reszta drogi minęła w ciszy. Pod drzwiami domu czekał już tata.

-O co chodzi?- zapytał. Widać, że był bardzo ciekawy tej sytuacji.

-Musimy porozmawiać.- powiedziałam i weszłam do domu. Mama siedziała przed telewizorem i zachowywała się, jak gdyby nic się nie stało.

-Musimy porozmawiać.- powtórzyłam i usiadłam naprzeciw niej. Koło mnie zasiadł Mat i splótł nasze ręce. Mama zrobiła wystraszoną minę.

-Chyba mi tego nie zrobisz?- zapytała.

-Tata powinien znać prawdę.- zauważyłam.

-O co w tym wszystkim chodzi?- zapytał tata. Był skołowany i zły.

-Powiesz mu ty, czy ja mam to zrobić?- skierowałam to pytanie do mamy.

-Ok, powiem. Ed, znalazłam sobie kogoś.- wycedziła.

-Co?- zapytał mój ojciec.

-Zakochałam się w kimś innym.- powiedziała mama.- Chcę rozwodu.

-Co?- tym razem ja zapytałam. Nie wierzyłam w to, co słyszę.

-Chcę rozwodu.

-Dostaniesz go.- powiedział tata i poszedł do sypialni. Najwyraźniej zaczął pakować swoje rzeczy.

-Zadowolona?- zapytała mnie mama.- Zniszczyłaś naszą rodzinę.- nie odezwałam się słowem. Nie wiedziałam, że to się tak potoczy. Nie chciałam wszystkiego zniszczyć. Po prostu stwierdziłam, że tata powinien znać prawdę.

-Też będziesz się wyprowadzać?- zapytał mnie Mat.

-Tylko nie wiem, gdzie mam pójść.- przyznałam.

-Przecież możesz zatrzymać się u mnie i Tom’a.

-Naprawdę?- zapytałam.

-No jasne.- mój chłopak obdarzył mnie uśmiechem.

-To chodź.- pociągnęłam go za rękę na górę. Zaprowadziłam go do mojego pokoju.

-Ładnie tu.- uśmiechnął się.

-Miło mi.- zaśmiałam się.

-A więc co mam robić?

-Pomożesz mi pakować ubrania.- zarządziłam. Z szafki wyciągnęłam walizkę i zaczęliśmy pakować ubrania. Później przyszedł czas na inne rzeczy. Po jakiejś godzinie mój pokój był pusty. Zeszliśmy na dół.

-Ness, co ty robisz?- zapytał tata wychodząc z walizkami z sypialni.

-Przeprowadzam się.- odpowiedziałam.

-Och Ness. To, że ja się wyprowadzam, nie znaczy, że ty musisz.

-Tato, ja tego chcę.

-A gdzie się wyprowadzasz?- zapytał tata.

-Do mojego chłopaka Mat’a.- powiedziałam i chwyciłam Matthewa za rękę.

-I wszystko jasne.- zaśmiał się ojciec. Mimo wszystkiego był szczęśliwy.

   Bez pożegnania wyszliśmy z domu, zostawiając mamę samą. Nie było mi jej żal. Zasłużyła sobie na to. Mogła nas nie okłamywać.

   Razem z moim chłopakiem wróciliśmy do jego domu. Zamieszkałam w jego pokoju. Tom nie miał nic przeciwko. Nawet się ucieszył.

   Mój tata powiedział, że będzie szukał mieszkania.

   Cały dzień minął dość szybko. Później poszliśmy spać. Oczywiście ja spałam z moim chłopakiem Mat’em.  Jednak potrafię kochać. Chyba znalazłam tego jedynego.

______________________________________________

Rozdział dedykowany Pauli ♥ Po prostu musiałam :)

Nie mogę się doczekać zemsty na Tony'm :D Na Twoim blogu.

No i oczywiście jak najszybciej chcę poznać nową postać :P Wiesz, o co chodzi.

Pozdrawiam ♥ 

Pamiętaj, zawsze będziesz moją ulubioną czytelniczką <3

I LOVE YOU ♥♥♥

Co powiecie o tym rozdziale?

Jest on raczej szczęśliwi, czy smutny?

Jak myślicie, co się dalej stanie?

Chcę wiedzieć, co myślicie na temat Mat'a i Ness. Pasują do siebie? Ja myślę, że tak, a wy?

Dobra, to do następnego.